Kiedy poddajesz się leczeniu ortodontycznemu, możesz zastanawiać się, czego oczekiwać po zakończeniu procesu. Jest kilka rzeczy, o których należy pamiętać. Na przykład, powinieneś ograniczyć ilość twardych i ciężkich pokarmów, które spożywasz przez pierwsze kilka dni. Należy również unikać jedzenia surowych warzyw. Ponadto, należy unikać spożywania pokarmów wymienionych na liście żywności podczas noszenia aparatu ortodontycznego. Jak w przypadku każdego zabiegu stomatologicznego, zęby mogą być sztywne, gdy aparat jest na miejscu. Jest to normalne, ponieważ zęby muszą się rozluźnić, zanim będzie można je przesunąć.
Z dumą prezentujemy treść, która powstała w kooperacji z ortodonta-warszawa.com.pl
Wpływ czynników występujących u pacjenta na ryzyko leczenia ortodontycznego
Większość pacjentów w gabinecie ortodontycznym to osoby nowe, a niektórzy są kierowani przez lekarza ogólnego. Mają oni tendencję do przeceniania potencjalnych korzyści z leczenia ortodontycznego, a niedoceniania czasu, bólu i kosztów z tym związanych. Ponadto na oczekiwania pacjentów mogą wpływać media społecznościowe i pojęcie “piękna”. Wreszcie, pacjenci powinni rozważyć zaangażowanie czasowe potrzebne do utrzymania ich nowego uśmiechu po leczeniu.
Chociaż ryzyko związane z leczeniem ortodontycznym nie zależy od czynników występujących u pacjenta, klinicyści muszą ostrożnie zarządzać oczekiwaniami pacjentów. Relacja pacjent-kliniarz powinna być oparta na wzajemnym zrozumieniu pożądanego przez pacjenta wyniku. Ponadto ważne jest, aby ujawnić wszelkie możliwe niekorzystne wyniki. Niedopełnienie tego obowiązku może być uznane za zaniedbanie.
Resorpcja korzeni jest częstym powikłaniem ortodontycznego przemieszczania zębów. Chociaż nie zawsze jest ona bezpośrednim następstwem leczenia ortodontycznego, może zagrażać wsparciu zębów, a nawet prowadzić do ich utraty. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat stan ten był przedmiotem intensywnych badań.
Innym potencjalnym ryzykiem leczenia ortodontycznego jest odwapnienie szkliwa, które uważa się za pierwszy krok w kierunku kawitacji. Problem ten występuje u około 50% pacjentów ortodontycznych, przy czym najczęściej dotyczy zębów siecznych szczęki. Może się on rozwinąć w ciągu czterech tygodni od rozpoczęcia leczenia ortodontycznego.
Czas trwania leczenia ortodontycznego
Czas trwania leczenia ortodontycznego zależy od wielu czynników. Długość leczenia będzie zależała od rodzaju wady zgryzu i wybranego rodzaju leczenia. Poniższe informacje pozwolą zorientować się w średnim czasie potrzebnym na leczenie ortodontyczne. Wymieniono w niej również niektóre metody, które można zastosować w celu przyspieszenia tego procesu.
Podstawowym celem postępowania ortodontycznego jest otwarcie zgryzu. W tym celu można stosować aparaty ruchome z płaszczyznami zgryzowymi i ogranicznikami ze szklano-jonomeru. Dodatkowo leczenie wspomagające polega na usunięciu nadmiernego kontaktu między zębami. Zazwyczaj do repozycji zębów stosuje się elastyczne druty, które dostarczają niewielką siłę, ale duży zakres ruchu. Następnie wymagany jest okres obserwacji do pełnego wygojenia przyzębia.
W przypadku wystąpienia złamań korzeni, pacjent powinien odczekać co najmniej rok przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego. Po tym czasie pacjent powinien mieć radiograficzne dowody na gojenie się kości. W tym okresie stomatolog powinien regularnie monitorować ząb i odpowiednio modyfikować założenia. Pacjenci z patozą wierzchołkową nie powinni być poddawani ruchom ortodontycznym do czasu opanowania infekcji. Po opanowaniu infekcji należy unikać apicektomii, a zamiast niej stosować ekstruzję ortodontyczną.
Czas trwania leczenia ortodontycznego po 8 miesiącach zależy od złożoności problemu i tego, jak wiele zębów jest dotkniętych chorobą. Proces leczenia może trwać od jednego do dwóch lat w zależności od złożoności ustawienia zębów i zgryzu. Jeśli pacjent nie robi postępów w oczekiwanym tempie, leczenie powinno zostać przerwane i powinien on wrócić na okresową ocenę.
W niektórych przypadkach problem może być tak poważny, że wymaga wczesnej interwencji. Jeśli jednak problem może poczekać, aż pacjent będzie gotowy, lekarz poczeka na odpowiedni moment do rozpoczęcia leczenia. Większość dzieci ma od siedmiu do dziesięciu lat, kiedy poddaje się leczeniu w fazie pierwszej. Leczenie będzie trwało od sześciu do 18 miesięcy i skoryguje znaczące problemy i poprawi samoocenę.
Retrakcja kłów podczas ortodontycznego przemieszczania zębów
Retrakcja kłów to technika pozwalająca na szybsze ortodontyczne przemieszczanie zębów. Polega ona na usunięciu wierzchołka zęba z jego gniazda. Badanie przeprowadzone przez Aboul-Ela i wsp.8 wykazało, że zęby były znacznie szybciej przesuwane podczas zabiegu, jeśli dystalna część kła była cofnięta. Może to nastąpić, gdy kły są ustawione w płaszczyźnie strzałkowej lub gdy zostały poddane retrakcji zębów przednich. Dystalna część kła ma większą gęstość kości niż sąsiednie zęby, co może przyczyniać się do przemieszczania się kła.
Retrakcja kła rozpoczyna się bezpośrednio po ekstrakcji i trwa przez miesiąc lub dwa. Może być wykonana po obu stronach, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta. Można ją wykonać przy użyciu pętli T, która jest odwzorowaniem techniki mechaniki sekcyjnej, lub sprężyny spiralnej NiTi, która reprezentuje technikę mechaniki ciągłej.
Kilka zabiegów ortodontycznych może obejmować usunięcie pierwszego przedtrzonowca. Zabiegi te mogą również obejmować korektę wad międzyzębowych i złagodzenie stłoczeń. Retrakcja kłów jest główną częścią procesu i zajmuje najwięcej czasu. Celem jest uzyskanie kontrolowanej i szybkiej retrakcji kła, przy jednoczesnej minimalizacji utraty zakotwiczenia.
Retrakcja kłów podczas ortodontycznych ruchów zębów jest możliwa, ale wymaga starannego planowania. Na przykład, zabieg powinien być przeprowadzony u pacjentów co najmniej sześć miesięcy po ekstrakcji pierwszego przedtrzonowca. Może to jednak nie być wykonalne dla wszystkich pacjentów. Pacjenci powinni również upewnić się, że przestrzegają higieny jamy ustnej i sprawdzają zęby pod koniec każdego miesiąca.
Badanie miało na celu ocenę wpływu retrakcji kłów na ortodontyczny ruch zębów po 8 miesiącach. Należy zauważyć, że nie ma bezpośredniej korelacji między retrakcją kłów a czasem trwania ruchu zębów.
Resorpcja korzeni podczas ortodontycznego przemieszczania zębów
Istotnym problemem w leczeniu ortodontycznym jest resorpcja korzeni, która występuje, gdy korzeń zęba zostaje utracony podczas przemieszczania zębów. Stan ten nie jest łatwo rozpoznawalny na konwencjonalnych zdjęciach radiologicznych. Chociaż opracowano programy farmakologiczne do leczenia resorpcji korzeni, to jednak zabiegi te mają niekorzystny wpływ na inne układy organizmu. Dlatego zaleca się 8-tygodniowy okres odpoczynku, aby zminimalizować resorpcję korzeni.
Podczas gdy niektóre resorpcje mogą wystąpić bez leczenia ortodontycznego, w jednym z ostatnich badań stwierdzono, że zęby z TDI są obarczone wyższym ryzykiem ulegania dalszej resorpcji po ortodontycznym przesunięciu zębów. Chociaż istnieje niewiele badań potwierdzających tę teorię, w jednym z nich stwierdzono, że prawdopodobieństwo wystąpienia znacznej resorpcji korzenia u pacjenta z TDI było dwukrotnie większe niż w przypadku zdrowego zęba. Resorpcja korzeni po ortodontycznym przesunięciu zęba jest również zwiększona przez dodatkowy ruch zęba, więc najlepiej jest szukać leczenia ortodontycznego tak szybko, jak to możliwe po wystąpieniu tego stanu.
Resorpcja korzeni może wystąpić, gdy leczenie ortodontyczne wymaga użycia silnej siły przez dłuższy czas. W innych przypadkach może nie wystąpić, a leczenie ortodontyczne można skrócić lub całkowicie wyeliminować. Chociaż te zmiany w strukturze zębów mogą być katastrofalne, są one konieczne, aby zapobiec rozwojowi poważniejszych problemów stomatologicznych w późniejszym czasie.
Istnieją dwa rodzaje resorpcji korzeni: resorpcja zapalna i resorpcja zastępcza. Resorpcja zapalna jest bardziej prawdopodobna u pacjentów, którzy doświadczyli traumatycznego urazu zębów. Resorpcja korzeni podczas ortodontycznych ruchów zębów jest spowodowana utratą żywotności zęba.
Ból związany z leczeniem ortodontycznym
Podczas leczenia ortodontycznego pacjent może odczuwać ból związany z niektórymi procedurami. Procedury te mogą obejmować użycie separatora lub łuku. Ból odczuwany podczas tych procedur może być nie do zniesienia i może doprowadzić do tego, że pacjent będzie szukał pomocy w nagłych wypadkach lub całkowicie przerwie leczenie. Z tego powodu klinicyści powinni być świadomi potencjalnego bólu i edukować pacjentów w zakresie niezbędnych środków ostrożności.
Zazwyczaj pacjenci odczuwają bolesność i niewielki ból związany z leczeniem ortodontycznym w pierwszym tygodniu. Jest to normalne i jest to ciało dostosowujące się do metalowych drutów i zamków. Ból ustąpi ostatecznie po pierwszym miesiącu. Pacjenci mogą również stosować NLPZ w celu złagodzenia dyskomfortu. Pacjenci powinni omówić stosowanie tych leków ze swoim ortodontą przed ich użyciem.
Chociaż leczenie bólu jest ważnym obszarem badań ortodontycznych, jego występowaniu i postępowaniu poświęcono niewiele uwagi w praktyce klinicznej. Jest to jednak paląca potrzeba pacjentów. W związku z tym niezwykle ważne jest, aby nauczyć się, jak skutecznie radzić sobie z tym bólem. Poniższy artykuł stanowi przegląd aktualnych strategii zarządzania bólem po leczeniu ortodontycznym.
Jednym z najczęstszych skutków ubocznych leczenia ortodontycznego jest ból. Około 70-95% pacjentów doświadcza bólu podczas leczenia i jest on często podstawowym powodem, dla którego pacjenci przerywają leczenie ortodontyczne. Oprócz dyskomfortu, ból może również negatywnie wpłynąć na jakość życia pacjenta, a także może spowodować całkowite przerwanie leczenia. Ból podczas leczenia ortodontycznego może być różny u poszczególnych pacjentów, w zależności od wieku i rodzaju leczenia ortodontycznego.
Podobne tematy